ΦΟΛΕΣ & ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Σε οποιαδήποτε από τις παρακάτω περιπτώσεις
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΠΡΟΣΚΟΜΙΣΗ ΤΟΥ ΖΩΟΥ ΣΤΟΝ ΚΤΗΝΙΑΤΡΟ ΑΜΕΣΑ!

ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ

Μόλις αντιληφθούμε ότι το ζώο μας έχει φάει κάποια δηλητηριώδη ουσία
προκαλούμε έμετο.Έμετο μπορούμε να προκαλέσουμε δίνοντας γάλα,αλατόνερο
ή με ένεση απομορφίνης.
Απαραίτητη προυπόθεση το ζώο να έχει τις αισθήσεις του και να διατηρεί
το αντανακλαστικό της κατάποσης. Αν δεν συμβαίνει αυτό μην επιχειρήσετε
να του δώσετε τίποτα από το στόμα.

ΣΥΝΗΘΕΣΤΕΡΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑ

ΠΟΝΤΙΚΟΦΑΡΜΑΚΟ

Από τις πλέον συνηθέστερες ουσίες και δηλητηριάσεις.
Αν το κατοικίδιο σας φάει ποντικοφάρμακο ειδοποιήστε άμεσα τον κτηνίατρο.
Προσπαθείστε να προκαλέσετε έμετο δίνοντας στο ζώο νερό με μπόλικο αλάτι.
Το ποντικοφάρμακο περιέχει μια ουσία (κουμαρίνη) που ανταγωνίζεται την
βιταμίνη Κ και την πήξη του αίματος. Με την είσοδο της λοιπόν στον οργανισμό
προκαλεί αιμορραγική διάθεση και συσσώρευση αίματος στις κοιλότητες
(θωρακική, κοιλιακή, εγκέφαλο).
Αντίδοτο του δηλητηρίου = βιταμίνη Κ (vit. K,Konakion) στην αρχή ενέσιμο
και αργότερα από το στόμα.

ΑΙΘΥΛΕΝΙΚΗ ΑΛΚΟΟΛΗ (Anti-Freeze)

Το γνωστό αντιψυκτικό αυτοκινήτων με την πολύ γλυκιά γεύση.
Τα συμπτώματα εμφανίζονται άμεσα. Εμετός, ταχύπνοια, σπασμοί, υποθερμία,
πολυουρία και πολυδιψία.
Προκαλεί άμεσα (κατά ένα μεγάλο ποσοστό) νεφρική ανεπάρκεια.
Αντίδοτα=φομεπιζόλη και καθαρή αιθανόλη, χρησιμοποιούνται μόνο στο σκύλο.

ΣΤΡΥΧΝΙΝΗ

Συχνή η χρήση της στις "φόλες".
Το ζώο εμφανίζει άμεσα συμπτώματα και ο θάνατος δεν αργεί.
Χαρακτηριστικά συμπτώματα η γενικευμένοι και έντονοι σπασμοί και η δύσπνοια.
Πρέπει να προσκομιστεί ΑΜΕΣΑ στον κτηνίατρο.

ΟΡΓΑΝΟΦΩΣΦΟΡΙΚΑ (Αντιπαρασιτικά,Φυτοφάρμακα,κλπ.)

Η είσοδος του δηλητηρίου γίνεται από το στόμα αλλά και από το δέρμα.
Ένας λόγος που πρέπει να σεβόμαστε τις δοσολογίες όταν χρησιμοποιούμε
αντιπαρασιτικά προϊόντα στο ζώο μας.
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι:
Σπασμοί,υπερδιέγερση,δακρύρροια,σιελλόροια,διάρροι α και έμετος.
Ακολουθεί παράλυση και θάνατος.
Το ζώο χρειάζετε άμεση κτηνιατρική βοήθεια και ενδομυικά ατροπίνη ή
διαζεπάμη.
Σε αυτή την περίπτωση αποφεύγεται η πρόκληση έμετου και συνιστάται η
πλύση στομάχου (λόγω της καυστικής ιδιότητας της ουσίας).
Σε περίπτωση επαφής με το δέρμα επιβάλλεται άμεσα καλό πλύσιμο του ζώου
με άφθονο νερό και σαπούνι.

Προσοχή η διαδικασία είναι δύσκολη και επίμονη , χρειάζεται εμπειρία εφαρμογής ,
και βεβαίως ό χρόνος - ένταση εφαρμογή της εξαρτάτε και από τον χαρακτήρα
του κάθε σκύλου που είναι διαφορετικός από άτομο σε άτομο .

-οι παρακάτω πληροφορίες παρέχονται μόνο εγκυκλοπαιδικά και όχι για χρήση
από μη επαγγελματίες εκπαιδευτές .

Οι σκύλοι λόγω τις συνήθειας τους να τρώνε κάθε τρόφιμο που βρίσκουν στη γη,
συχνά δηλητηριάζονται. Πολλές φορές γίνονται θύματα της φόλας του βάρβαρου
και μάταιου αντιλυσσικού αυτού μέτρου, το οποίο παρότι καταργήθηκε εξακολουθεί
να ισχύει σε μερικές επαρχίες.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ:
Η σωτηρία του σκύλου εξαρταται απο την άμεση πρόκληση εμετού.
Ο ιδιοκτήτης μόλις αντιληφθεί ότι ο σκύλος του έπεσε θύμα της φόλας οφείλει να
ενεργήσει παρ' όλα αυτά για την εκκένωση του στομάχου του.
Υπάρχουν πολλά εμετικά φάρμακα στο εμπόριο. Αν δεν είναι δυνατή η άμεση προμήθεια αυτού
του φαρμάκου ή
υποδόρια ένεση, θα χρησιμοποιηθεί όμοια με πολύ καλό αποτέλεσμα, ο θειικός χαλκός,
η κοινή γαλαζόπετρα σε διάλυση 2 % (δηλαδή μισό κουταλάκι γαλαζόπετρα σ' ένα ποτήρι
χλιαρό νερό) και θα χορηγηθεί σε κουταλιές λίγο-λίγο, έως ότου εκδηλωθούν οι σπασμοί
του εμετού. Αν το ατύχημα συμβεί στο κυνήγι ή σε ώρα που είναι αδύνατη η εύρεση
τέτοιων εμετικών, θα δοθεί τότε στο σκύλο χλιαρό αλατισμένο νερό, το οποίο ως επί το
πλείστον προκαλεί εμετό εντός ολίγων λεπτών.
Όταν όμως η δηλητηρίαση του σκύλου γίνει αργά αντιληπτή, οι ελπίδες διάσωσης είναι
ελάχιστες και είναι πάντα απαραίτητη η παρέμβαση του κτηνίατρου.
Η θεραπεία εξαρτάται
κυρίως από την άμεση γνώση του ατυχήματος και από την φύση και την ποσότητα του
εισαχθέντος δηλητηρίου. Πολλές φορές η θεραπευτική βοήθεια είναι αδύνατη είτε γιατί
το δηλητήριο δρα αστραπιαία ή γιατί η δηλητηρίαση συνέβη εν αγνοία του ιδιοκτήτη,
όπου απρόοπτα βρίσκεται προ του σπαραγμένου ή ήδη νεκρού πολύτιμου συντρόφου του.