Το πρώτο μου σκυλάκι η Λίλα...

Πριν 10 χρόνια καθώς πήγαινα σε ενα φίλο μου στο απέναντι πεζοδρόμιο απο το σπίτι μου διέκρινα μια φιγούρα να πηγαινοέρχεται ανάμεσα στα αμάξια....
Ήταν τόσο μικρή που υπέθεσα πως ήταν ενα γατί απο τα τόσα που κυκλοφορούν στο κοντινό παρκάκι στο σπίτι...Πέρασα απέναντι και με έκπληξη είδα πως πρόκειται για ενα πάρα πολύ
αδυνατισμένο σκύλο... Η κτηνίατρος μας είπε πως ήταν διασταύρωση γκριφόν με τεριέ (μάλλον)!! Την Λίλα έτσι την ονόμασα την κρατήσαμε για 10 χρόνια μέχρι φέτος τη Πέμπτη του Πάσχα της κάναμε ευθανασία γιατί παρουσίασε καρκίνο μάλλον απο οτι μας είπε ο γιατρός στο στομάχι (δεν μπορούσε να διακρίνει στην ακτινογραφία που ακριβώς ήταν). Για 15 μέρες δεν μπορούσε να φάει και άλλες 5 μέρες δεν έπινε ούτε νερό... Ήταν 12 χρονών κοντά... Ήταν καλό σκυλάκι αν και μέχρι να προσαρμοστεί και να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει τους φόβους της μας είχε δαγκώσει αρκετές φορές... Μάλλον πρέπει να είχε κακοποιηθεί και ίσως την είχαν παρατήσει με αμάξι γιατί δεν ήθελε με τίποτα να μπει μέσα.... με τα χίλια ζόρια έμπαινε και δεν έκλαιγε μόνο αν την είχες αγκαλιά... Όταν την είχα βρει περιττό να σας πω πως ήταν πενταβρώμικη και γεμάτη τσιμπούρια...Χαρακτηριστικά θυμάμαι πως το πρώτο βράδυ την έφερα και κοιμήθηκε στο δωματίο μου την επόμενη μέρα έιχε τσιμπούρια ακόμα και στο ταβάνι...
Με την πρώτη ευκαιρία θα σας ανεβάσω και μια φωτογραφία να την δείτε...

Να ζήσετε να την θυμόσαστε και να περάσετε ακόμα τόσα καλά χρόνια και με το νέο σας σκυλάκι.